Μονώσεις Ταρατσών

Τα δώματα είναι εκείνα τα τμήματα του εξωτερικού κελύφους που δέχονται εντονότερα από όλα τα άλλα τις περιβαλλοντικές επιδράσεις (βροχή, χιόνι ,παγετός ,αέρας, ηλιακή ακτινοβολία, θερμοκρασιακές καταπονήσεις κλπ). Η έντονη καταπόνηση τους είναι ένας από τους λόγους που προκαλούν τις περισσότερες φθορές σ’ αυτά. Αποκολλήσεις υλικών, διογκώσεις στις στρώσεις, πρόωρη γήρανση των στεγανοποιητικών και θερμομονωτικών υλικών, θραύσεις και ρηγματώσεις, σχηματισμός εξανθημάτων και κηλίδων στην οροφή είναι οι πλέον συνήθεις φθορές που εμφανίζονται στα δώματα και που, ως επί το πλείστον, οφείλονται στην ελλιπή, κακή ή πλημμελή μόνωση τους.

Ο σωστός σχεδιασμός στις μονώσεις και η τήρηση των βασικών αρχών της οικοδομικής αποτελούν τις βασικές προϋποθέσεις για την ελαχιστοποίηση όλων αυτών των προβλημάτων και την ορθή λειτουργία του δώματος. Επιπροσθέτως, η συνεχής συντήρηση και η αποκατάσταση τυχόν εμφανιζόμενων φθορών συμβάλλουν στην επιμήκυνση της διάρκειας της ζωής τους.

Βασικές στρώσεις της μόνωσης- διαδικασία εφαρμογής

Οι βασικές στρώσεις της μόνωσης είναι:

  • Θερμομόνωση
  • Στρώση κλίσεων
  • Στεγανοποίηση

1. Έλεγχος και προετοιμασία υποστρώματος

  • Καλός καθαρισμός της πλάκας, απόξεση προεξοχών, καθαίρεση σαθρών και αποκατάσταση των κοιλοτήτων με επισκευαστικό κονίαμα.
    Εφαρμογή «φράγματος υδρατμών» ή στεγάνωσης ασφαλείας με διπλή ασφαλτική επάλειψη ή με επαλειφόμενο τσιμεντοειδές στην πλάκα και στις κάθετες επιφάνειες, στηθαία και τοίχους ,έως το ύψος των 20 cm.
  • Στις ταράτσες με παλαιά μόνωση θα πρέπει να γίνει έλεγχος με τομή, για το πάχος, το είδος των στρώσεων, την ύπαρξη εγκλωβισμένης υγρασίας και να αξιολογηθεί η περίπτωση αποξήλωσης της παλαιάς μόνωσης ή η διατήρηση της, ως υπόστρωμα για την νέα.

2. Θερμομόνωση

Το θερμομονωτικό υλικό που θεωρείται το πλέον κατάλληλο για το δώμα, είναι η εξηλασμένη πολυστερίνη με συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας λ = 0,030 W/mΚ - 0,033 W/mΚ.

Τα θερμομονωτικά φύλλα τοποθετούνται χωρίς διάκενα μεταξύ τους και καλύπτοντας το σύνολο της επιφάνειας του δώματος για την αποφυγή θερμογεφυρών.

  • Η ορθή θέση της θερμομονωτικής στρώσης είναι πάνω από την πλάκα του οπλισμένου σκυροδέματος και όχι από κάτω. Μόνο έτσι αξιοποιείται η θερμοχωρητικότητα της πλάκας και περιορίζεται η επίδραση των θερμογεφυρών.


Πάχος θερμομονωτικού υλικού

  • Το πάχος του θερμομονωτικού υλικού θα πρέπει να εξασφαλίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις του Κανονισμού Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων (Κ.ΕΝ.Α.Κ.). Είναι ιδιαίτερα συμφέρον να εφαρμόζουμε μεγαλύτερα πάχη θερμομόνωσης, εξασφαλίζοντας χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση.
  • Ένα 1 cm περισσότερη θερμομόνωση σε σχέση με τα 5 cm, επιφέρει 20 % λιγότερες απώλειες και κατ’ επέκταση 20 % λιγότερη κατανάλωση ενέργειας και χρημάτων.

3. Στρώση κλίσεων 1,5 %

Η απομάκρυνση του νερού από την ταράτσα είναι βασική αρχή για την σωστή λειτουργία της μόνωσης.

Οι  κλίσεις θα πρέπει να  διαμορφώνονται με ακρίβεια επιμερίζοντας σωστά την επιφάνεια ανά υδρορροή. Κατασκευάζονται είτε με αφρομπετόν ή περλομπετόν, όταν μας ενδιαφέρει η μη επιβάρυνση της κατασκευής με φορτία είτε με γαρμπιλομπετόν ή τσιμεντοκονίαμα.

4. Στεγανοποίηση

Οι λύσεις στεγανοποίησης της ταράτσας που καλύπτουν τις ιδιαίτερα  αυξημένες απαιτήσεις ,όσον αφορά τις αντοχές ,την ελαστικότητα, την διάρκεια ζωής κλπ είναι:

  • Με ελαστομερή ασφαλτόπανα
  • Με μεμβράνες PVC, FPO κλπ
  • Με υγρές επαλειφόμενες οπλισμένες μεμβράνες

Έλεγχος και προετοιμασία υποστρώματος

  • Έλεγχος για υγρασία , σαθρά τμήματα και κοιλότητες. Αποκατάσταση των σαθρών και των κοιλοτήτων με επισκευαστικό κονίαμα.
  • Διαμόρφωση λουκιού με τσιμεντοκονίαμα στην συμβολή στηθαίου και στρώσης κλίσεων.
  • Επιμελής καθαρισμός του υποστρώματος.
  • Αστάρωμα της επιφάνειας ανάλογα με το είδος της στεγανοποίησης.

5. Στρώση βατότητας

Η στρώση βατότητας δεν αποτελεί βασική στρώση της μόνωσης του δώματος αλλά σχετίζεται με το είδος της χρήσης του.

Όταν η χρήση του δώματος είναι περιορισμένη , δεν είναι απαραίτητη η κατασκευή στρώσης βατότητας. Σε αυτή την περίπτωση η τελική στρώση της μόνωσης είναι η στεγανοποίηση με τεχνικά χαρακτηριστικά για τελική στρώση και αντοχή στην υπεριώδη  ακτινοβολία.

Όταν το συμβατικό δώμα είναι διαμορφωμένο ως βατό, μπορεί να επικαλυφθεί με πλάκες πεζοδρομίου ,πλακίδια, μάρμαρα, βιομηχανικό beton, βότσαλο, deck, κλπ.

Η προστασία της στεγανοποίησης και ο διαχωρισμός της, με γεωύφασμα ή πολυαιθυλένιο,  από την πλακόστρωση είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί εμποδίζει την αυτούσια μεταφορά των θερμικών συστολοδιοαστολών που προκαλούν καταπόνηση και πρόωρη γήρανση της στεγάνωσης.

Η δημιουργία περιμετρικών αρμών διαστολής και ενδιάμεσων, στην στρώση βατότητας είναι ιδιαίτερα αναγκαία για την αποφυγή καταπόνησης και αποκόλλησης της στεγάνωσης από τα στηθαία, την μη πρόκληση ρηγματώσεων στα στηθαία και στους σοβάδες.

Ευαίσθητα σημεία στις μονώσεις ταρατσών

  • Διερεύνηση για πιθανές θερμογέφυρες σε στηθαία, ανεστραμμένα δοκάρια, βάσεις και αντιμετώπιση τους.
  • Διευθέτηση των υδραυλικών σωλήνων, των ηλιακών, των κλιματιστικών , των ηλεκτρολογικών καλωδίων κλπ, που διαπερνούν την ταράτσα για την εξασφάλιση της απόλυτης στεγανότητας τους.
  • Οι μεταλλικές βάσεις των ηλιακών, των φωτοβολταϊκών ,των κεραιών ,των κιγκλιδωμάτων κλπ ,ως ασυνέχειες της στεγάνωσης, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ιδιαίτερα.
  • Διερεύνηση για την αναγκαιότητα τοποθέτησης  εξαεριστήρων επιφανείας για την διαφυγή της εγκλωβισμένης υγρασίας.
  • Εξασφάλιση της συναρμογής της στεγάνωσης της ταράτσας με τις υδρορροές.
  • Η περιμετρική εξασφάλιση της απόληξης της στεγάνωσης και η στεγανοποίηση του στηθαίου.
  • Απαραίτητη η διαμόρφωση αρμών διαστολής περιμετρικά στα στηθαία και ενδιάμεσα σε κάνναβο ανά 9-12 m2,σε όλο το βάθος της τελικής επίστρωσης και πλήρωση με πολυουρεθανική μαστίχη.

Ανεστραμμένη μόνωση δώματος

Το κύριο χαρακτηριστικό της ανεστραμμένης μόνωσης είναι  ότι η στεγανοποίηση είναι κάτω από την θερμομονωτική στρώση. Επίσης την χαρακτηρίζει  η δυνατότητα μετακίνησης της θερμομονωτικής στρώσης και της επικάλυψης της.

Η λύση της ανεστραμμένης μόνωσης ενδείκνυται  και στα παλαιά δώματα που έχουν σωστές κλίσεις, χωρίς όμως θερμομόνωση και στεγάνωση.

Διάταξη στρώσεων-διαδικασία εφαρμογής

1. Στρώση κλίσεων 1,5 %

2. Στεγανοποίηση

Οι λύσεις στεγανοποίησης της ταράτσας που καλύπτουν τις ιδιαίτερα  αυξημένες απαιτήσεις ,όσον αφορά τις αντοχές ,την ελαστικότητα, την διάρκεια ζωής κλπ είναι:

  • Με ελαστομερή ασφαλτόπανα
  • Με μεμβράνες PVC, FPO κλπ
  • Με υγρές επαλειφόμενες οπλισμένες μεμβράνες


Έλεγχος και προετοιμασία υποστρώματος

  • Έλεγχος για υγρασία , σαθρά τμήματα και κοιλότητες. Αποκατάσταση των σαθρών και των κοιλοτήτων με επισκευαστικό κονίαμα.
  • Διαμόρφωση λουκιού με τσιμεντοκονίαμα στην συμβολή στηθαίου και στρώσης κλίσεων.
  • Επιμελής καθαρισμός του υποστρώματος.
  • Αστάρωμα της επιφάνειας ανάλογα με το είδος της στεγανοποίησης.

3. Θερμομόνωση

Το θερμομονωτικό υλικό που θεωρείται το πλέον κατάλληλο για το δώμα, είναι η εξηλασμένη πολυστερίνη με συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας λ = 0,030 W/mΚ - 0,033 W/mΚ.

Τα θερμομονωτικά φύλλα τοποθετούνται χωρίς διάκενα μεταξύ τους και καλύπτοντας το σύνολο της επιφάνειας του δώματος για την αποφυγή θερμογεφυρών.

4. Τελική επικάλυψη

Η θερμομόνωση καθώς αποτελεί την ανώτερη στρώση, πρέπει να προστατεύεται τόσο από την ηλιακή ακτινοβολία, όσο και από τον άνεμο και την άνωση που μπορεί να προκαλέσει στις ελαφριές θερμομονωτικές πλάκες η συσσώρευση νερών της βροχής. Η επικαλυπτική στρώση μπορεί να αποτελείται:

  • Πλάκες πεζοδρομίου που πατούν είτε απευθείας είτε επί ειδικών πλαστικών στηριγμάτων επάνω στην στεγάνωση και διαμορφώνουν βατή επιφάνεια,
  • Βότσαλα ή χαλίκι σε συνολικό πάχος στρώσης 7-10 cm και διαμορφώνουν απλώς επισκέψιμη επιφάνεια.

Σε κάθε περίπτωση μεταξύ θερμομόνωσης και τελικής επικάλυψης παρεμβάλλεται ένα γεωύφασμα ως διαχωριστική στρώση.

Μια εναλλακτική λύση θερμομόνωσης και τελικής επικάλυψης είναι το σύνθετο θερμομονωτικό  πλακίδιο ,που συντίθενται από πλάκες εξηλασμένης πολυστερίνης πάχους 5-8 cm και τσιμεντόπλακα υπόλευκη, πάχους 2 cm. Οι διαστάσεις των πλακών είναι 60Χ30 cm.